.."allir vildu Lilju kveðið hafa"

Það er merkilegt hversu margir ruddust fram á ritvöllinn eftir að fréttir bárust um tap lífeyrisjóðanna á liðnum árum. Merkilegt fyrir þær sakir að margir þeirra höfðu aldrei fjallað um né hugsað út í starfsemi lífeyrissjóða. En um að gera að ná sér í prik á kostnað þeirra.

Í allri þessari umræðu er allt of lítið um að velt væri steinum og spurt spurninga af viti. 

Fyrsta spurningin er líklega sú hvort þessir sjóðir eiga að vera sparnaðarsjóðir eða tryggingasjóðir? Staðreyndin er, að mínu viti, sú að þessir sjóðir eru um of tryggingasjóðir og þá er nú iðgjaldið ótrúlega hátt.

Önnur spurning gæti verið:  Er hugsanlega skynsamlegt að greiðslur í lífeyrsisjóði verði alfarið séreign?  Það er margt sem mælir með því.

Sú hin þriðja gæti verið: Eigum við að skylda alla til að borga sömu upphæð, í stað prósentu af launum. í sparnaðarsjóðinn sinn á mánúði?  Menn gætu síðan sett meira í sparnað ef þeir kysu svo.

Fleiri hugmyndum og spurningum þarf auðvitað að velta upp og reyna að finna svör við. Lífeyrissjóðakerfið er meingallað eins og það er. Hugsa þarf nýja skipan mála.

Að lokum: Menn ættu að velta framtíðinni meira fyrir sér í stað þess að slá sig til riddara á grundvelli mistaka annarra.