Aðildarviðræður Íslands við Evrópusambandið

Það var fróðlegt að hlýða á fyrirlestur Stefáns Hauks Jóhannessonar á vegum Evrópuréttarstofnunar Háskólans í Rekjavík sem haldin var í dag 15. febrúar 2011.

Fróðlegt fyrir þær sakir að þar skautaði Stefán fram hjá hinum mikilvægari málum af mikilli list. Heyra mátti á honum að við værum nánast komin inn í Evrópusambandið, það væri svo lítið sem út af stæði. Ekki yrði tiltakanlega erfitt að semja um sjávar- og landbúnaðarmál sem og önnur mál.

Ein afdrífarík mistök gerði Stefán Haukur í málflutningi sínum. Hann stillti gjaldmiðilsmálum á þann veg að annaðhvort værum við utan sambandsins og héldum í krónuna eða færum inn og tækjum upp evruna.

Getur aðalsamningamaður alþingis (ekki þjóðarinnar) eða réttara sagt kratanna með nauðugri þátttöku vinstri grænna talað svona á opinberum þvettvangi. - Nei, það eru margar aðrar leiðir til ef við kjósum svo í gjaldmiðilsmálum. Þessi málflutningur hefur í raun ekkert með Evrópusambandið að gera.

Á þessum fundi varpaði ég fram þeirri staðreynd að Ísland væri ríkt landt og kæmi til með að leggja með sér, til lengri tíma litið, ef af inngöngu verður. Þetta er staðreynd sem liggur fyrir og bæði aðildarsinnar jafnt sem andstæðingar eru sammála um. Jafnframt spurði ég aðaðsamningamanninn í hverju hagsmunir okkar væru þá fólgnir.

Fátt varð um svör.